W پایان دختران یک لنز است که به یک موی زرق و برق دار جذاب است. زنان جوان اولیه و مردان جوان گرسنه در داده های گوشه ای از لندن که شروع به لطافت می کند ، اگرچه هنوز به اندازه کافی جنجالی است که معاملات پشت معاشقه را فاش می کند. تقریباً می توانید صدای اگوهای آنها را بشنوید که آنها از یکدیگر برای رابطه جنسی و مواد مخدر استفاده می کنند ، شخصیتی خنک و حیله گر دست دوم ، با عجله سینمایی و مشکوک کدهای اجتماعی را تجزیه می کنند: «آیا آن را فهمیدی؟ متوجه شدي؟ اگر چنین است ، چند بار؟ کدام گزینه را انتخاب می کنید ، یک گزینه سخت یا نرم؟ ” اما افراد زیبای یک صحنه به ندرت به اندازه گل های علف هرز فریبنده هستند. از این گذشته ، دختران West End و پسران East End محکوم به دنیای بن بست هستند. Demimonde پر زرق و برق واقعی که توسط West End Girls افتتاح شده است از حیوان خانگی فروشگاه پسران ، جغدهای شبانه ادراکی که فضیلتی در خارج از خود دارند ، اما جذابیت این چوب را درک می کنند.

سی و شش سال به بعد اولین تک آهنگ هنوز هم با آن ابهام شروع می کند؛ احساسات دقیق آکوردهای یخبندان و ضربان ناگهانی کریس لاو ، و مشاهدات متناوب و نادرست نیل تناننت ، غیرممکن است. اگرچه تننت به Grandmaster Flash’s اشاره کرد پیام به عنوان تأثیر در آیه های رپ شده ، West End Girls نه آنقدر تفسیر اجتماعی درباره کلاس در حال رشد یوپی لندن است بلکه یک تعجب امپرسیونیست است ، که در آن شهوت ، ساده لوحی ، دیسکو و اشارات مبهم به لنین توسط گویی در بازتاب یک پنجره اتوبوس گرفتار شده است. Waste Land TS Eliot تأثیر دیگری داشت. سالها بعد ، Tennant گفت که او هرگز شعر را درک نکرده است ، “اما شعر آن ، صداهای مختلفی که درباره چیزهای عجیب و متفاوت و حتی عجیب و غریب صحبت می کنند ، کاملاً پرحرارت است و باعث می شود که بخواهید دوباره و دوباره آن را بخوانید … به امید یافتن جدید معنی ” ممکن است برخی از شنوندگان شهری خود را در این ترانه بشناسند ، خواه خودی شرم آور یا ناظر دنیوی. اما این بچه هایی هستند که آهنگ ها را به شماره 1 ارسال می کنند ، و West End Girls یک دیافراگم به دنیای بزرگ و اسرارآمیز بزرگسالان بود ، قاب بندی شده از فروشگاه Pet Shop Boys به اندازه عکس بسیار جذاب است.

هنگامی که دختران West End در رتبه های برتر فنلاند به نیوزیلند قرار گرفتند ، تنانت گفت سوال مورد علاقه خود را که مطرح می شود این است:” آیا شما همیشه رویای ستاره بودن را داشتید؟ ؟ ” او عاشق آرمان گرایی آن بود. این س straightالی بود که مستقیماً از مطبوعات موسیقی دهه 1950 بود و خواندن خنده دار آنچه پسران پت شاپ واقعاً بودند. اگرچه آنها به سرعت در نقشهای متمایز خود قرار گرفتند ، اما تنه ذکاوت و لوئه فویل ابله خود را ، آنها یک بوم خلع سلاح خالی ارائه دادند: غم انگیز که در آن همتایان پاپ مصنوعی آنها خشمگین بودند. سلام سفیران کم انرژی NRG. (مطبوعات به سرعت ناشر خود را به عنوان بی ادعایی درآوردند.) تناس طرفدار بووی بود و از کار کردن به عنوان سردبیر در Smash Hits به تصویر ستاره پاپ مسلط بود. با این وجود Pet Shop پسران یک اساطیر داخلی را پرورش داده اند ، چیزی که باعث جذابیت بیگانگان آنها شده است.

چند سال طول کشید تا آنها برسند. در آن ، اگرچه اولین جلسه Tennant و Lowe است ، اما در سال 1981 در یک فروشگاه سلام در Kings Road ، یک جبرگرایی موقعیتی کامل را نشان می دهد ، پیش بینی کردن پختگی گروه و روحیه دائمی “کاملاً معاصر” آنها. (یک بار Tennant گفت پسران پت شاپ فقط به لطف اختراع تركیب كننده Fairlight II می تواند وجود داشته باشد.) در آن زمان ، لوو هنوز دانشجوی معماری بود ، Tennant egos pop pop pop را در “ver hits” با ضعف “ لطفا “” و هنری برای نام های مستعار چسبنده. جالب است که او برای شخصی در چهره ذغال سنگ فرهنگ پاپ (او قبلاً در Marvel Comics کار کرده بود) ، او به عنوان یک مرد محلی در اتاق خواب کار ناموفقی انجام داد. این کاملاً وقتی خاموش شد وقتی که با لاو ملاقات کرد ، “نفرت و نفرت” از چنین موسیقی ، گفت: تنان “کاملاً فراتر از اعتقاد” است.

لوو به تناس گفت که اشعار خود را بسازد ” سکسی تر ، پر جنب و جوش تر “، و به نوبه خود نوشت که گویی چایکوفسکی” می تواند از طریق من آهنگسازی کند “. با وجود احضار روحانی گرانقدر ، تنها هدف آنها ایجاد رکوردی بود که بتواند در واردات در Record Shack ، مؤسسه خیابان برویک که در آن خریداری تک آهنگ های لیم و شارون رد و هر چیزی که توسط بابی اورلاندو تولید شده بود خریداری کرد. هنگامی که تنانت برای مصاحبه با استینگ به نیویورک اعزام شد ، او ترتیب داد که به صورت حضوری با اورلاندو ملاقات کند ، و تهیه کننده پیشنهاد داد که با او همکاری کند. این باید کاملاً مطابقت داشته باشد: ضبط با قهرمان آنها در شهر که دیگر تأثیرات اصلی Pet Shop Boys مانند Afrika Bambaataa و Patrick Cowley را نشان می داد. نسخه اول از دختران West End در بهار 1984 منتشر شد. این اتفاق در ایالات متحده در کلوپ های ساحل غربی و رادیو دانشجویی ساحل شرقی و ایبیزا (به حسرت لاو) زیاد شد. این کالا در Record Shack با واردات کانادا ذخیره شد. اما در خانه فرو رفت.

آنها خوش شانس بودند که این کار را کردند. نسخه های جایگزین از بازدیدهای ایجاد شده همیشه به نظر می رسد ناخوشایند است ، اما “UHH!” ضربات صوتی (احتمالاً از مسیر جیمز براون برداشته شده است) که هشت میانه را به طور ناخودآگاه سوراخ می کنند ، در حالی که در غیر این صورت کوزه های تحویل علف های هرز Tennant در برابر تولید شکننده است. خیلی دور می شود در اولین حضور خود در تلویزیون ، در Hit Des Clubs در لوکزامبورگ در سال 1984 ، تنانت پیراهن بلوز را بر روی پیراهن خسته ای پوشیده و مشت خود را به ضرب و شتم می ریزد ، دیدنی به اندازه ملکه در یک نوار فوتبال بدون لعاب. هر دو بیش از حد زیاد حرکت می کنند ، که باید گفت. عدم موفقیت آنها را از خدمت به یک کلاسیک مخفی نجات داد.

در انگلیس ، آنها در یک انگلیس مدیر جدید استخدام کردند. تحمیل تام واتکینز آنها را از یک توافق گران قیمت با اورلاندو بیرون کشید و آنها را به EMI امضا کرد. در کنار تهیه کننده آمریکایی استفن هاگ (برای کار خود در مادام باترفلای مالکوم مک لارن ) ، تننت و لوو آهنگ را به شکل نهایی زیبا و لرزانی تبدیل کردند. درزهای تأثیرات آنها دیگر نشان نداد و محدودیتهای آنها گالوانیزه شد. صدای Tennant ، پر از آوازهای پشتیبان از Helena Springs ، اکنون به اندازه جین تقطیر سه قلو قدرتمند بود. او “West End girls ” را پاک می کند انگار که یک کت خز را روی شانه های برهنه پایین می آورد. “UHH!” جسدها با نمونه های صوتی گوتیک و یک تکنواز ترومپت ersatz جایگزین شد که از بین رفتن بدرقه شد. آنها تنگنای خود را در فانک اندام شل تصفیه کردند ، اگرچه به اندازه کافی پرش کردند تا بتوانند در برنامه موسیقی سیاه افسانه ای جایگاهی کسب کنند قطار روح .

نتیجه تعادل پاپ کامل است که تقریبا داستی اسپرینگفیلد را برای اولین بار که شنید ماشینش را سقوط کرد. دختران وسترن مجرد و مستعار با شعور مسمومیت روبرو می شوند. قول هیجان همراه با یک حس تراکم تراژدی. لذت قاطعانه بودن از حق بودن در جایی که شما باید باشید و پارانویایی که همه می دانند اصلاً در آنجا تعلق ندارید. این نگاه بیرونی به تمایل دگرجنس گرایانه می اندازد ، اینکه چگونه خودآگاهی شهوت معصومیت را پیچیده می کند. خط خوب بین مجازات و لذت (“فقط شما صبر می کنید تا من شما را به خانه برسانم”) و محدودیت های طعم و مزه. تنان بر خلاف همتایان خود با موسیقی پاپ مصنوعی ، هرگز پیروز نمی شود. او به اندازه چشمک نمی زند. او می گوید ، شما نگاه می کنید ، و پنجره ای را به یک چشم انداز همیشه در حال باز کردن باز می کنید.