وارد کرد

من یک هنر هنری بیرحمانه است که وقتی دیگر هنرمند برای شنیدن آن نیست ، ستایش اغلب در شدیدترین حالت خود است. وقتی خبر مرگ جیمز برود ، خواننده سیلور سون ، به دلیل سرطان روده منتشر شد ، اینترنت با تحسین درک ملودی ذاتی ترانه سرا ، به درستی همراه بود. شما بسیار امیدوارید که برود – که در اواخر 40 سالگی بود – می دانست که استعداد او در زندگی نیز چقدر مورد توجه است.

متأسفانه ، بعید است. اگرچه گروه وی در صحنه Britpop آشنایی داشتند – اولین آهنگ گروه با عنوان “لاوا” و آهنگ شکننده هلیوم به طور گسترده ای به عنوان کلاسیک ژانر شناخته می شود – آنچه در غم و اندوه جمعی جمعه شب آشکار شد این بود که تعداد کمی از خلاقیت سیلور سان آگاه بودند ششمین آلبوم عالی این گروه ، سوئیس ، در آوریل منتشر شد.

Britpop برکت و نفرین نقره سان بود. این گروه را در دوره ای که دفترچه چک باز بود و پیشرفت زیادی داشت ، برجسته کرد ، اما گروه ، با آکورد های ترد تیز ، آوازهای بزرگ و هارمونی های چند لایه پیچیده ، بسیار مناسب صحنه های پاور پاپ یا پاپ پانک آمریکایی بودند از آنها لکه های کامدن در دهه 90 بودند. Sun Sun نقره ای بیشتر از Blur ستاره بزرگ بود ، Green Day بیشتر از Gene بود ، و بیشتر شبیه بازی Cheap Trick بزرگتر از Cast بود.

در حالی که کیفیت ترانه سرایی برود از سه دهه گذشته بود ، این تک گدازه بود که آهنگ امضای آنها باقی ماند. دو بار منتشر شد (در سال 1996 نتوانست به جمع 40 تیم برتر برسد ، و یک سال بعد در رده 35 قرار گرفت) ، این یک ترکیب کاملاً منحصر به فرد است: سریع ، گازدار ، با ورق غنایی که حتی اکنون نیز گیج می شود (“خون گاو برای نوزاد عیسی ، برای گدازه ، برای گدازه “). این ترانه و آلبوم والدین آن – تهیه شده توسط یک جوان نایجل گودریچ و شامل تک آهنگ های سنگین مانند Last Day ، Golden Golden و Julia – اسناد اصلی دوره ای هستند که ایندی پاپ زمان خود بود.

همچنین برای گروهی که توسط ترانه سرا با توانایی برود هدایت می شود ، بیرحمانه است که بزرگترین موفقیت آنها آهنگسازی از آنها نبود. جلد ترد آنها از Too Much ، Too Little ، Too Late – توسط ترانه سرا استرالیایی و جان والینز و شماره 1 1978 ایالات متحده برای جانی ماتیس و دنیس ویلیامز که در سال 1998 منتشر شد – قفل درهای تلویزیون TFI جمعه و شنبه صبح کودکان را باز کرد. برود وقتی فقط یک هفته پیش با او مصاحبه کردم گفت: “در واقع چیز مورد علاقه من نیست.” “ما این کار را برای تفریح ​​به عنوان یک طرف B انجام دادیم ، و سپس برخی از افراد فکری گفتند ،” چرا شما جلد EP را نمی گیرید؟ “” یک آهنگ برتر برتر 30 ، You See You Around ، دنبال شد ، اما آلبوم دوم Neo موج فقط به شماره 74 رسید و آنها را از خانه اصلی خود اخراج کردند.

وقتی برای پروژه ای که مصاحبه کردم با او تماس گرفتم نمی دانستم که برود سرطان دارد. قهرمانان مستقل ناشناخته سالهای نوجوانی من. در سالهای گذشته من او را در اطراف دیده بودم – بدون هیچ حرفی برای گفتگو – در سوپرمارکت ها و بارها در شرق لندن رفت و آمد می کرد ، بدون اینکه هیچ وقت پولدار او باشم. من به دوچرخه و تی شرت های وارداتی که او به عنوان بخشی از تجارت آنلاین خود ، Old Skool Hooligans می فروخت ، آرزو می کردم.

کیفیت سازگار Sun خورشید نقره ای در سال 1998. عکس: پاتریک Ford / Redferns

و من در جریان خروجی سیلور سان قرار می گرفتم ، و تقریباً در مورد کیفیت ثابت آنها حتی به عنوان کنسرت های اصلی آنها مورد تحسین قرار می گرفتم. Broad همه سازهای Disappear Here (2005) را می نوازد ، اما گروه یک سال بعد برای Dad’s Weird Dream دوباره تشکیل جلسه دادند ، قبل از اینکه به ثابت خود در A Lick & A Promise (2013) بروند. وقتی اواخر سال 2017 ترکیب اصلی ریچارد باکتون (باس) ، پل اسمیت (گیتار) و ریچارد سایس (درامز) برای حمایت از یک خواببر تازه بهم پیوسته در امپراطوری چوپان بوش به Broad پیوستند ، احساس می شد که آنها ضرب و شتم را از دست نداده اند ؛ آینده احساس گشودگی می کرد.

بنابراین وقتی او از من در مورد بیماری نهایی خود گفت یک شوک بود. وی گفت: “من احتمالاً حداکثر حدود چهار سال فرصت دارم – مگر اینکه کسی به زودی با چیزی بسیار چشمگیر روبرو شود تا من را برطرف کند.” “من یاد می گیرم که با این واقعیت زندگی کنم. کار آسانی نیست. من واقعاً نگران خودم نیستم نگران بودن در مورد چیزی که واقعاً هیچ کنترلی روی آن ندارید سخت است. من بیشتر نگران همسر ، دخترم و مادرم هستم که همه چیز برای کارهای مختلف به من اعتماد می کنند. من تمام تلاش خود را می کنم تا همه گه هایم را مرتب و مرتب کنم تا وقتی که من اطراف نیستم کارهای زیادی نداشته باشند.

“با عرض پوزش این چت را با یادداشت پایان دهید ، “ادامه داد. “من همیشه در تاریکی راه نمی روم. سعی می کنم مثبت بمانم من ضبط زیادی انجام نداده ام زیرا آواز با صدای بلند بسیار سخت است ، اما مطمئن هستم که به زودی به موارد جدیدی برسم. “

حداقل سپاسگزارم که در روزهای قبل از مرگ او از من ایمیل دریافت کرد و به او خبر داد که او یک نابغه است. اگر Broad میراثی دارد – فراتر از حجم آهنگهای درخشان نام او – باید این باشد که ما به سازندگان بگوییم که هنرشان برای ما بسیار کار می کند ، وقتی آنها اینجا هستند تا ما را بشنوند.