رای گیری درجه دوم، تامین مالی و خرید توجه، واژه هایی هستند که در چند سال اخیر محبوبیت پیدا کرده اند. تأثیر نهایی این طرح‌ها در شکل کامل خود می‌تواند به اندازه ظهور بازارهای عمدتاً آزاد در دوران صنعتی و دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی عمیقاً دگرگون‌کننده باشد. اما از چه زمانی انتظار داریم که یک بسته فناوری واحد به هر حال هر مشکلی را حل کند؟ “در مورد اقیانوس ها چطور؟” استدلالی علیه خودرو نیست، این موضعی است که ما به خودرو نیاز داریم و نه چیز دیگری. کالاهای عمومی (مانند پارک های عمومی، کیفیت هوا، تحقیقات علمی، این مقاله…) از برخی جهات کلیدی متفاوت هستند. هنگامی که ما در مورد کالاهای عمومی صحبت می کنیم، تولید برای چند نفر می تواند به دنباله هایی از معاملات متمایز بین دو طرف تجزیه شود.
تشکر ویژه از کارل فلورش و جیگلان وانگ برای بازخورد
اگر اصلاً طراحی مکانیزم کاربردی یا حکمرانی غیرمتمرکز را دنبال می‌کنید، ممکن است اخیراً یکی از معدود کلمات کلیدی را شنیده باشید: رأی‌دهی درجه دوم، تأمین مالی درجه دوم و خرید توجه درجه دوم. این ایده‌ها در چند سال گذشته به سرعت محبوبیت پیدا کرده‌اند، و آزمایش‌های در مقیاس کوچک قبلاً به کار گرفته شده‌اند: هکاتون ریاست‌جمهوری تایوان از رای‌گیری درجه دوم برای رای دادن به پروژه‌های برنده استفاده کرد، Gitcoin Grants از بودجه درجه دوم برای تامین مالی عمومی استفاده کرد.