و چرا نه؟ Maytals در دهه 1960 و اوایل دهه 70 موسیقی جامائیکا را کاهش داده بود و مجموعه ای از تک آهنگ های خارق العاده – Sweet and Dandy ، Pressure Drop ، Monkey Man ، 54-46 That’s My Number (بعداً دوباره ضبط شد 54-46 Was My تعداد) و بیشتر – که آنها را به بزرگترین گروه کشور تبدیل کرده بود. آنها عملاً ژانری را که با 1968’s Do the Reggae کار کردند نامگذاری کرده اند. آنها دو آهنگ در موسیقی متن The Harder They Come (آواز سخت تر آنها می آیند) ، اولین آلبوم رگی که در آمریکا بازرگانی کرد ، و یک آلبوم عالی از خود ، Funky Kingston ، در سال 1972 داشتند. اگر باب مارلی رعد و برق آنها را دزدید ، و او بدون شک این کار را کرد ، پس از آن به همان اندازه که در مورد استاندارد موسیقی آنها بود ، مربوط به بازاریابی کنسرو بود – روشی که کریس بلکول ، رئیس جزیره رکوردز ، صدای Wailers را با موسیقی دانان بریتانیایی و آمریکایی شیرین کرد ، یا Catch a Fire (1973) را بسته بندی کرد که بیشتر شبیه یک مترقی است آلبوم راک از یک محصول کینگستون است.

توتس و مایالت ها زندگی خود را به عنوان وایکینگ ها آغاز کردند ، با برخی از تک آهنگ هایی که پس از تغییر نام خود به Maytals که به عنوان Vikings یا Flames منتشر شد ساخته اند. تغییر پیشگامان آنها در اواخر دهه 60 به توتس و مایالت با این واقعیت که آنها قبلاً به طور تصادفی این نام را از سال 1965 به کار می انداختند ، مورد پیش بینی قرار گرفت.

آنچه هرگز متفاوت نبود کیفیت انتشار آنها بود: هارمونی های تنگ و برتری قدرتمند هیبرت ، که هر دو تأثیر فزاینده R&B آمریکا را نشان می دادند. در حالی که چراغ راهنمای آمریکایی Wailers کورتیس میفیلد و Impressions بود ، به نظر می رسید که Maytals بیشتر به جنوب نگاه می کنند. در مورد هارمونی ها اشاره ای متمایز از انجیل وجود داشت ، در حالی که به نظر می رسید صدای هیبرت بی شباهت به صدای اوتیس ردینگ نبود.

نوشتن آنها به عنوان ریتم های ska توسعه یافت سستی در سال 1965 ، آنها آهنگ Bam Bam ، آهنگی که به یکی از سنگ بناهای رگی تبدیل شد ، در طول دهه های پس از آن چندین بار پوشش داده شد ، و در تغییر سبک ها و سلیقه ها نفوذ نداشت: ملودی گروه کر آن متعاقباً از همه گمشده های لورین هیل تا Kanye West’s مشهور. نسخه 1974 توسط خواهر نانسی که آن را با تک آهنگ Stalag 14 آنسل کالینز تلفیق کرد ، می تواند به عنوان نمونه رگی ترین نمونه در تاریخ باشد. باید حرفه آنها را از خط خارج می کرد. در عوض ، زمان زندان او ترانه کلاسیک دیگری به نام 54-46 (That’s My Number) است که بخشی از مطالب ضبط شده با تهیه کننده لسلی کونگ بین سالهای 1967 و 1970 بود که شامل بیشترین شناخته شده ترین آهنگهای آنها بود. ظاهر Monkey Man – با هدف رقیب عشقی – در پایین ترین نمودار بریتانیا اولین نشانه علاقه به خارج از جامائیکا بود.

اما نمودارهای انگلیس به طور کاملاً پراکنده ای پراکنده شدند با تک آهنگ های جامائیکا در 1970 ، موسیقی متن فیلم مورد علاقه شیاطین عامیانه فرهنگ جوانان ، سرخ پوستان: ارتباط آن با جنبش سدی برای پذیرش گسترده رگی در انگلیس بود. آلبوم Funky Kingston به اندازه کافی خوب بود تا نفوذ کند – آهنگ اصلی به خصوص با شکوه است. Love Is Going To Let Me Down یک نمایش کامل از روحیه هیبرت – اما این در مقایسه با Wailers ‘Catch a Fire ، حداقل بعد از اینکه بلکول با کار دیگری تمام کرد ، کاملاً تراشیده به نظر می رسید. این سند معتبرتری بود که صدای رگی به نظر می رسید ، اما شاید خیلی نزدیک به موسیقی مرتبط با چکمه و پرانتز و موهای بریده شده بود تا از همان تأثیر تجاری برخوردار باشد.

به اعتبار وی ، بلکول سعی در تکرار موفقیت Wailers با Maytals داشت ، و نسخه جدیدی از آلبوم را در ایالات متحده منتشر کرد ، و تعدادی از آهنگ ها را با آهنگ های دنباله دار آن ، 1974 در تاریکی جایگزین کرد ، از جمله آهنگ فوق العاده Time Tough و یک جلد دوست داشتنی از آلبوم John Denver’s Take Me Home، Country Roads. او همچنین آنها را با Who به تور فرستاد. اما مخاطبی که برای شنیدن Pinball Wizard و My Generation پول پرداخت کرده بود ، نشان داد که بی علاقه است و آلبوم های بعدی Maytals ، Reggae Got Soul (1976) و Pass the Pipe (1979) ، کمتر الهام گرفتند و فاقد حاشیه سرسخت آلبوم های بزرگترین ریشه ها بودند. از اواخر دهه 70: قلب کنگو ، مثلاً ، و دو هفت فرهنگ با هم درگیر می شوند.

ورود پانک و Two Tone به معنای قرار گرفتن در معرض بیشتر مایتال ها بود مواد – برخورد با فشار باعث افت فشار شد ، ویژه ها Monkey Man را انجام دادند – در حالی که به نظر می رسید جامائیکا تحت طلسم خود باقی بماند: کاملاً جدا از زمان برگزاری بم بام ، آهنگ تیتراژ آلبوم Nobody Move 1984 Yellowman ستاره رقص بر اساس 54-46 بود (این شماره من است).

این بدان معنی بود که هیبرت هرگز برای کار زنده نمی خواست ، حتی پس از انحلال Maytals و سرعت ضبط صدا بعد از ناک اوت 1981 ، آلبومی که در آن آلبوم گشت و گذار در دیسکو (آیا شما مهربان خواهید بود) و روح ساده (دلتنگ شگفت انگیز) ) از آهنگهای رگی رضایت بخش تر بودند – مخصوصاً دومی کافی بود تا شما را آرزو کند که آرزو کند در یک آلبوم با همین خط تلاش کند. او در سال 1988 با نزدیک شدن به توتس در ممفیس ، که صریحاً بدهی خود را به روح ایالات متحده اعلام کرد ، نزدیک شد. در همین حال ، اگر هیچ شخص منطقی هیچ یک از بازسازی های آلبوم True Love 2004 را به نسخه های اصلی انتخاب نکنید ، حداقل مشهور ستاره های مهمان – اریک کلپتون ، کیت ریچاردز ، روت ها ، بوتسی کالینز و ویلی نلسون در میان آنها – شما ایده ای در مورد برگزاری هیببرت داشتید.

مطالب روز گذشته او هرگز کاملاً با مواردی که اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 ساخته بود مطابقت نداشت ، اگرچه صدای او هنوز عالی به نظر می رسید در آلبوم آخر خود ، Got To Be Tough. برای فهمیدن اینکه در وهله اول چه سر و صدایی به وجود آمده است ، باید بیشتر تلاش کنید: Pressure Drop یا 54-46 یا Funky Kingston را خم کنید و تعجب کنید که چرا در دهه 70 تنها یک ستاره جهانی جامائیکا جا داشت.