“هموطنان عزیز ، همکاران عزیز ، دوستان عزیز تاجیک ،

مأموریت من در تاجیکستان در 9 سپتامبر به پایان می رسد و من با قلبی سنگین و غمگین این کشور را ترک می کنم. البته ، با خوشحالی بسیار زیاد خانواده ، فرزندان ، دو نوه ام را که در زمان غیبت من متولد شده اند ، پیدا می کنم. اما من از قبل می دانم که دلم برای تاجیکستان تنگ خواهد شد. این فقط کوههای باشکوه آن یا دریاچه های دلربا نیست که دلم برای آنها تنگ خواهد شد ، بلکه همه شما به خاطر دوستی که در این چهار سال طولانی به من نشان داده اید.

من تاجیکستان را ترک می کنم و احساس می کنم می توانم کارهای بیشتری انجام دهم ، می توانم کارهای بهتری انجام دهم. اما من با اعتقاد به این که بسیاری از کارهای بزرگ را انجام داده ایم این کشور را ترک می کنم. در اعماق من ، مدتها خاطره شبهایمان در اپرا ، شبهای شعر فارسی یا بحثهای پرشورمان را به عنوان بخشی از شب ایده ها حفظ خواهم کرد. من همچنین مانند همه کسانی که در آن شرکت کردند ، ماجراجویی بزرگ ساخت برج کنترل در فرودگاه دوشنبه را فراموش نخواهم کرد.

بدیهی است که سفر رئیس جمهور امامعلی رحمان به فرانسه و سفر وزیر خارجه ژان باتیست لموئین به دوشنبه موارد برجسته ای بود که به تحکیم گفتگو و روابط دو جانبه کمک کرد. در واقع ، این گفتگوی فرانسه و تاجیکستان طی این 4 سال تقویت شده است و در اینجا می خواهم صمیمانه از همه کسانی که در کنار من ، در این راستا کار کرده اند ، به ویژه تیم خارق العاده من صمیمانه تشکر کنم.

آرزو می کنم جانشین من که انتظار می رود خیلی زود پست خود را تصدی کند و همچنین دستیار جدیدش. من مخصوصاً آرزو می کنم که هر دو در تاجیکستان خوشحال باشند ، همانطور که خودم بودم.

شما هرگز واقعاً کسانی را که دوست دارید ترک نمی کنید. من نمی گویم “خداحافظ” شما ، بلکه خیلی ساده “به زودی می بینیم”! “