JPG؟ عرض = 1200 & ارتفاع = 630 و کیفیت = 85 & خودکار = فرمت و مناسب = محصول و پوشش-ALIGN =٪ پایین 2Cleft و پوشش عرض = 100P و پوشش-از base64 = L2ltZy9zdGF0aWMvb3ZlcmxheXMvdGctcmV2aWV3LTMucG5n و فعال کردن = مجلل & S = a8df7f82c97bfd32377bc8ce3f7ac677 “کلاس =” FF-OG-تصویر-قرار “>

فردریک “توتس” هیبرت فعالیت طولانی خود را صرف آواز خواندن درباره مقاومت در دوران سخت کرد – Pressure Drop، Time Tough، 54-46 That’s My Number در میان بازدیدهای قدیمی برجسته است. آنچه که اکنون به عنوان آخرین آلبوم پیشکسوت جامائیکا باقی خواهد ماند ، پس از مرگ او در روز جمعه ، به همان نقطه چسبنده برخورد می کند: این محصول بازگشت قاطعانه به مناقشه پس از پرتاب بطری نابجا در یک کنسرت در سال 2013 بود که او را از کار خارج کرد. توتس گفت ، در سن 77 سالگی ، او باید کار را به پایان برساند و بر این اساس ، سازهای مختلفی را تهیه کرد ، تنظیم کرد ، چندین ساز نواخت (باس لاین های او غیرقابل انعطاف است) و همه آهنگها را به جز یک آهنگ نوشت.

بیشتر آلبوم یک رویکرد عضلانی ، uptempo را در پیش می گیرد که آوازهای پاسخ و پاسخ را با بوق های سبک روح (که از همان روزهای اولیه یک علامت تجاری است) مخلوط می کند ، هر چند اخطار هشدار نسیم لطیف کلاسیک گذشته را دارد. با این حال مضامین Toots جدی هستند. Just Brutal روزهای برده داری را دوباره مرور می کند ، در حالی که Drop Off Head ، Struggle و Stand متهم مربوط به جرم و جنایت نادرست است. حتی لحظات شیرین تری مانند Good Thing You Call نیز با برتری همراه است ، در حالی که نسخه ای از Bob Marley’s Three Little Birds سهولت پرش اصلی را برای شدت رانندگی و گیتار جیغ زدن معامله می کند. توتس ممکن است در یک ثبت محدود تر آواز بخواند ، اما شور و نشاط و روح ناله از دوران جوانی او در کلیسای باپتیست ، در این سفر نهایی شدید ، به طرز باشکوهی دست نخورده باقی مانده است.