اگر به دنبال برخی از تفریحهای روانگردان سنگین هستید ، آلبوم دوم J D Simo درست در خیابان شما قرار خواهد گرفت.

بسیاری از بهترین عناصر Hendrix & P-Funk ارائه شده توسط یک قطعه سه قطعه بدون هیچ گونه مهار و محدودیت ، این آلبوم شورش از جیغ زدن تکنوازهای گیتار ، طبل گسترده و خطوط باس خشمناک است که هیچ ربع سؤالی از آنها داده نشده است. هنگامی که آن را کند می کنند ، همانطور که در “یکی از آن روزها” انجام می دهند ، آوازهای سیمو شیرین و تمیز هستند (فکر کنید کورتیس میفیلد) و بخش ریتم نشان می دهد که آنها چیزی بیشتر از یک نیروی حمله هستند. </ p>

ده آهنگ در اینجا به نظر می رسد در عرض یک دقیقه پرش می کنند اما هر آهنگ به شما می گوید چیزهای متفاوتی در مورد گروه و نحوه چیدمان روح (های) دلسوزانه آنها. </ p>

من چند سال با JD آشنا شدم و او دانش واقعی از تاریخ و میراث موسیقی را نشان داد و این آلبوم واقعاً نشان می دهد که او احساساتی را که جیمی هندریکس و جیمی پیج در آن سالهای گذشته گذاشته بودند احساس می کند. شما آن را با حساسیت های سرگرم کننده Sly Stone یا جورج کلینتون کاهش می دهید و دوباره به چیز دیگری تبدیل می شود. در فضای بسیار پیچیده خود قرار دارد.