قهرمانان پیری ، بیماری همه گیر ویروس کرونا و تماس آگوستا ملی

این سه شنبه شب مردان برای شام در باشگاه ملی گلف آگوستا دیدار کردند. آنها کتهای سبز خود را پوشیدند ، از نوه ها س askedال کردند ، خرد کردند ، شراب نوشیدند و به عکسهای قدیمی که اکنون بلیط غذای آنها بود ، فکر می کردند.

آنها جمع شدند زیرا این همان کاری است که اکثر مردان برنده مسترز در طول هفته مسابقات انجام می دهند. و علی رغم بیماری همه گیر ویروس کرونا ، برای بسیاری از شاهزادگان گلف غیرقابل درک بود که آنها جلسه یکی از مقدس ترین اخوان های ورزشی را از دست بدهند. تامی آرون ، قهرمان 83 ساله از سال 1973 ، هفته گذشته با تلفن گفت: “من قصد دارم نقاب خود را بزنم و از آنجا عبور کنم.”

چارلز كودی ، 83 ساله ، كه در سال 1971 برنده شد ، مشاهده كرد: “شما هرگز نمی دانید كه آخرین سفر شما به آگوستا چه زمانی خواهد بود.” ، باب گولبی ، قهرمان 1968 ، گفت: “من دیگر زیاد بچه ها را نمی بینم” اکنون 91 است. “آنچه شما را بازگرداند دوستی شما با بچه ها است. حتی اگر دیگر بازی نکنید ، اما با دیدن مکان و دیدن تمرین بچه های جوان در محدوده به نوعی هیجان زده می شوید. ”

هیچ تورنمنت گلف دیگری مانند فارغ التحصیلان محبوب ترین دانش آموختگان خود را به خود جلب نمی کند و بسیاری از قهرمانان سابق خود را به سواب بینی تسلیم کردند تا بتوانند دوباره به سبزها خیره شوند. برخی از برندگان قدیمی – بیش از نیمی از 33 برنده زنده کارشناسی ارشد حداقل 60 سال سن دارند – برای اولین بار در سالهای گذشته ، به دلیل همه گیری ، بدون جمعیت متراکم ، بخشی از دوره را می دانند.

هنوز ، هفت برنده در این هفته غایب هستند ، حداقل برخی از آنها به دلایل مربوط به بیماری همه گیر ، از جمله سوings تفکر در مورد سفر ، از دست رفته اند. سرجیو گارسیا ، پیروز سال 2017 ، پس از مثبت بودن آزمایش ویروس ، از مسابقات کنار رفت. گری پلیر ، 85 ساله ، که سه بار قهرمان مسابقات مستر شد و در شام روز سه شنبه سخنرانی کرد ، گفت: “همیشه غم انگیز است که بعضی از افراد آنجا نباشند ، اما اگر با دید مثبت به آن نگاه کنیم ، بسیاری از آنها در آنجا حضور داشتند.”

در حقیقت ، به نظر نمی رسید که همه گیرها بیشتر برندگان را لرزاند ، بسیاری از آنها سنت های گلف و آگوستا را بیش از حد بزرگ می دانستند ، حتی در سال 2020 نمی توان آنها را نادیده گرفت. شانزده قهرمان گذشته در این هفته بازی می کنند ، و حتی اگر بازیکن و جک نیکلاس نیستند ، آنها مسابقات را با سه ضرب تشریفاتی در اوایل روز پنجشنبه آغاز کردند. آزمایش نیکلاس و همسرش باربارا از نظر ویروس کرونا در ماه مارس مثبت بود. “من فقط سه ماه پشت سر هم بازی کردم ، پس چرا نمی آمدم اینجا؟” از برنهارد لانگر ، که در آگوست 63 ساله شد و در 1985 و 1993 برنده شد ، پرسید: “من می توانم فاصله اجتماعی داشته باشم. من مجبور نیستم کسی یا هر کس دیگری را در آغوش بگیرم و یا افراد بالای پنج سال را انجام دهم. ” دیگران که در حال رقابت هستند ترس داشتند که به دلیل محدودیت سفر موفق به این کار نشوند.

سندی لایل ، قهرمان سال 1988 گفت: “این کار بسیار سخت به نظر می رسید زیرا من به مدت هفت ماه ، هشت ماه در اسکاتلند مارون شدم.” اما در آنجا او روز دوشنبه در غروب آفتاب بود ، تمرین می کرد و امیدوار بود که بتواند امتیازات بسیار کمی را برای ایجاد امتیازات استادان ، که امسال در دهه 50 است ، برای اولین بار از سال 2014 تنظیم کند.

بنابراین نگاه کردن به آگوستا ملی این هفته همچنان یافتن برندگان بود ، این تمرین به دلیل ممنوعیت تماشاگران در سال جاری نسبت به حد معمول آسان تر شد. فرد کوپلز ، برنده سال 1992 و تایگر وودز ، همانند لانگر و لایل ، با هم تمرین کردند