One Road (برچسب)

20 نوامبر 2020 (منتشر شد)

23 دقیقه

من این آلبوم را از اولین گیتار کشویی زوزه کشیده و از طریق صدای طبل وانمود کننده وان تا آوازهای گریس دوست داشتم – نیمی از جیغ و نیمه زیبا خوانده شده است.
تولید Lo-Fi و کلاستروفوبیک واقعاً به موسیقی اضافه می کند و هنگامی که آنها با دنده بالا لگد می زنند – همانطور که چندین بار انجام می دهند – آنها یک شیار الهام بخش و کشنده الاغ ایجاد می کنند.

وقتی Rivers Meet در اطراف Grace & Aaron Bond ساخته می شود ، آواز او و گیتارهای او. موسیقی Blues / rock است و آهنگ های آنها قصه ها را روایت می کنند و نوعی روایت تعقیب و گریز تراژیک را فرا می گیرند. آنها از برخی تکنیک های کلاسیک آنالوگ در تولید استفاده کرده اند که صدای دندانه دار و سخت آنها را کاملاً منطبق با استعدادهای فردی آنها می بخشد.

آهنگ افتتاحیه “آیا من قانون را شکنم” زمینه بسیاری از زمینه ها را فراهم می کند آلبوم با اسلاید ریف آرون در برابر طبل های آدام بوورز و خواننده های گریس قرار گرفت. احساس تعقیب و گشت و گذار از پشت شانه شما وجود دارد ، این تعداد از ابتدا تا انتها دارای قدرت عالی و سنگهایی است.
“Bound For Nowhere” تاریک است و با صدای گریس با صدای تند و تیز خواهانه تماس می گیرد. حسی که وی از گرفتار شدن در یک تعقیب و گریز مداوم احساس می کند ، واقعاً احساسی را که او از آنچه می خواند ، به شنونده القا می کند – شاید آهنگ مورد علاقه من در آلبوم.
من همچنین “I Do Have Fallen” را دوست دارم. تصنیف قوی و احتمالاً شدیدترین آهنگ در آلبوم با مقداری ویولن ظریف از گریس در پشت آواز پرشور و طبلهای بی روح او.

در اینجا از بین دوازده آهنگ واقعا ضعیف وجود ندارد ، آنها سایه ایجاد می کنند و رنگ ها در موسیقی آنها ، ریتم های تکان دهنده ای ایجاد می کند و علاقه زیادی به موسیقی آنها ایجاد می کند.

از بسیاری جهات ، این اولین کلاسیک است که بهترین ایده ها به بار می نشیند. قطعاً یکی از گروههای جدید بهتر که امسال شنیده ام.